آنها شرم و حیا را کاملاً کنار گذاشته‌اند. برای اولین بار، ما شاهد یک انتقال سلاح امارات به اسرائیل به شکلی کاملاً علنی هستیم. یک هواپیمای باری نظامی ایلوشین IL-76 امروز از پایگاه هوایی الریف در ابوظبی برخاست، در یک پایگاه نامشخص اسرائیلی فرود آمد و سپس بازگشت. این همان هواپیمایی است که پیش‌تر نقش آن را در جابجایی محموله‌های سلاح برای گروه شبه‌نظامی RSF در سودان افشا کرده بودند؛ یعنی یک شبکه لجستیکی مشخص برای اهداف ضدایرانی در حال فعالیت است.
خیانت آشکار در سایه رزمایش
این اقدام دقیقاً هم‌زمان با آغاز رزمایش دریایی-موشکی ایران رخ داده است، و این تصادف نیست. دشمنان ما پیام می‌دهند که دیگر از نمایش‌های نظامی نمی‌ترسند. متأسفانه، یکی از دلایل اصلی غافلگیری ما در حمله گذشته اسرائیل به ایران، همین باور غلط به مفید بودن رزمایش‌ها به عنوان یک عامل بازدارنده بود. در شرایطی که جهان وارد فاز جنگ‌های موجودیتی شده است، چنین نمایش‌هایی کارایی خود را از دست داده‌اند. در این نوع نبردها، بقای یک ایدئولوژی یا نظام سیاسی در میان است، نه صرفاً کسب خاک.
چرا بازدارندگی با رزمایش یک توهم است؟
در عصر جنگ‌های موجودیتی، طرف مقابل برای حذف شما می‌جنگد و اقدامات شما را نه بر اساس نمایش قدرت، بلکه بر اساس عمل مستقیم قضاوت می‌کند. اقداماتی مانند انتقال سلاح امارات به اسرائیل یک عمل مستقیم و استراتژیک علیه موجودیت ایران است. در مقابل، تکرار رزمایش‌های تمرینی گذشته، تنها رفتار ما را برای دشمن قابل پیش‌بینی می‌کند. کشوری که رفتارش قابل پیش‌بینی باشد، به راحتی در تله‌های اطلاعاتی و نظامی گرفتار می‌شود و در نهایت دشمنانش آن را کنترل خواهند کرد.
راهکار: اقدام مستقیم به جای انفعال قابل پیش‌بینی
وقتی کشورهای عربی علناً موشک‌های پدافند هوایی به سمت اسرائیل ارسال می‌کنند، ایران دیگر نباید چشمان خود را بر این واقعیت ببندد. اگر می‌خواهیم جلوی تقویت مستقیم اسرائیل توسط این کشورک‌های همسایه جنوبی را بگیریم، باید مستقیماً در خاک همین کشورک‌ها عملیات کنیم. البته می‌توانیم مسئولیت این عملیات را بر عهده نگیریم یا آن را به بچه‌های یمنی بسپاریم تا یکی دو برج را در آنجا بلرزانند (البته اگر این کار، تجارت برخی آقازاده‌ها را کساد نکند). انفعال و تکرار، تنها دشمن را جسورتر می‌سازد.
